Deze ochtend opgestaan met een stralend zonnetje... Gelukkig was het rotweer van gisteren voorbij. Nochtans was men er hier blij mee. Het had hier blijkbaar reeds geruime tijd niet meer geregend... We zijn dus eerst en vooral naar het plaatselijke Bokrijk gereden: "Sherbrooke Village". Het verleden komt hier terug tot leven. In dit dorp is museum en het echte leven met mekaar verweven. Tussen 1860 en 1890 groeide dit dorpje enorm, dankzij het goud en het hout. Toen de goudader uitgeput geraakte werd Sherbrooke terug een ingeslapen plattelandsdorpje. Rond 1970 werden een 25 tal van de oudste gebouwen gerestaureerd. Tal van gekostumeerde gidsen geven dan telkens in elk van die huizen de nodige uitleg over de manier van leven, van werken, enz. Zo zien we de smid bezig, de dokter, de schrijnwerker, de kleermaker, de apotheker, de meid bij de welstellende zakenman enz, telkens in de hun vertrouwde omgeving. Mooi gedaan. We hebben er een zonnige voormiddag doorgebracht. Op weg naar Sydney vertelde ons roadbook dat een bezoek aan het "Chapel Islands First Nations Reserve" meer dan de moeite waard zou zijn. Het zou één van de oudste Mi'kmaq nederzettingen van Nova Scotia zijn en dagelijks zouden er shows zijn met traditionele dansen en muziek. Het Chapel Island hebben we gevonden en de Mi'kmaqs ook, maar de shows waren al lang geschrapt... Volgens de Chief was onze documentatie verouderd. Spijtig, want we hadden dit graag gezien. Aangekomen in Sydney zijn we, na ons te hebben ingecheckt in het hotel, het oude mijnstadje ingetrokken voor een wandeling. Er bevinden zich een paar zeer oude gebouwen van rond 1870 welke door de provincie zijn opgekocht en gerestaureerd. Nb.: vandaag in de auto op een plaatselijke radiozender het Huelgas-ensemble o.l.v. Paul Van Nevel gehoord...