Donderdag 6 september 2012 Zoals gezegd, vandaag de stad in. Langs mooie idyllische straten met mooie namen: Water street, Prins Edward Street, Princess street, King street, Mitchell street, Germain
street... Goed hè... Trouwens op het eind van Prins Edward street staat een 3 koppige lantaarnpaal. Ze noemen deze "de drie zussen"... (zie foto) het is een merkteken om de haven van Saint John
veilig binnen te varen... Ttz dat was het in de jaren 1870... Nu doet men dat met de radar natuurlijk. We zijn ook een "Mall" binnengestapt, dit is een verzameling van winkels... En we zijn deze
verzameling van winkels een paar straten verder buitengekomen langs een overdekte markt... Gewoon prachtig! Langs de haven passeerden we een aangemeerd cruiseschip van de "Holland-Amerika line". Deze
maatschappij had blijkbaar roze dubbeldek bussen ingehuurd om een rondrit door de stad te maken. Dit wisten wij echter niet. We vroegen hoeveel het kostte om een rondrit mee te maken. De
verantwoordelijke dame vertelde ons dat dit niet meer kon, want dat de laatste bussen volzet waren en die erachter niet op tijd terugwaren voor de afvaart van het schip... Toen ze zag dat wij sip
keken, gaf ze ons nog snel 2 gratis tickets en moesten we maar snel op de bus stappen... Dat hebben we dan ook gedaan, maar groot was onze verwondering dat, toen de bus vertrok, wij praktisch de
enige reizigers waren.. Een volledige bus met gids voor ons alleen... Bij terugkeer hebben we die dame dan maar een "tip" gegeven.... Na de middag zijn we naar de "Reverse Falls" teruggeweest. Het
blijft echt wel spectaculair... Daar was ons zeehondje weer... Spelen in het kolkende water. Effe doorgereden naar de Ferry-terminal, zodat we morgen voormiddag weten waar we moeten zijn voor de
oversteek, terug naar Nova Scotia en Halifax... Ja, onze reis loopt stilaan ten einde... Zaterdag nemen we immers het vliegtuig in Halifax. En eigenlijk is dit niets te vroeg; we hebben immers
vernomen dat er 2 orkanen (Leslie en Michael) op weg zijn naar de oostkust van Canada... Naar Nova Scotia dus.... men verwacht dat ze dinsdag of woensdag aan land zouden gaan. De regering raadt de
bevolking aan zich op alles voor te bereiden... Dus gelukkig zijn wij dan reeds weg... Tot morgen!
Woensdag 5 september 2012 Vandaag krijgen we te maken met natuur fenomenen: 1°. Isaac over ons hoofd. Of wat nog overblijft van wat eens de gevreesde tropical storm of Hurricane Isaac is geweest. Hij
is verleden week in Louisiana aan land gekomen en heeft dan Noord Amerika van Zuid naar Noord doorkruist en is nu hier aangekomen... Niets aan te doen. Wordt dus regenjassendag! Ja, dat dacht ik deze
ochtend... Maar alle buitenattracties zijn letterlijk in het water gevallen. We hebben dus ook niet zoveel foto's gemaakt. 2°. De grote getijdenverschillen: tot 19 meter: fenomenaal! We zijn gaan
kijken, met de paraplu's open om ons enigszins droog te houden, maar we hebben ons beperkt tot enkele foto's van boven uit... Ik vond de trap naar beneden nogal slipperig (of was het mijn hoogtevrees
dat de kop opstak ?) toch zie je duidelijk de werking van het getij... 3°. In het Fundy Park zouden we het uitgestrekte strand bij laag tij kunnen zien (zoals bij de Mont Saint Michel in Frankrijk).
Maar de mist en de regen maakten ons dit onmogelijk. 4°. Dan maar doorgereden naar Saint-John, waar we nog 2x zullen overnachten. Daar zijn we een wandeling onder de paraplu's gaan maken naar de
"Reverse Falls". Een natuurverschijnsel waar door de getijdenwerking het ene moment de rivier terugvloeit bij hoog tij, dit met de nodige kolken en geweld, het andere ogenblik het water heel kalm is
(alsof het stil staat), en dan bij laag tij, het water van de rivier terug naar zee vloeit, samen met al het binnengestroomd zeewater... Een massa water dus dat door deze nauwe doorgang moet met alle
geweld vandien. Daarenboven is in die nauwe engte de bodem zo ongelijk door het botsen van de continenten (het is hier een breukvlak...) dat het water erboven zo'n op en neerwaartse bewegingen maakt
dat de stromingen echt onvoorspelbaar en gevaarlijk zijn... Zwemmen is hier niet aangewezen. Ha ja, gisteren zijn we ook onze trein nog tegen gekomen. The Ocean Rail... Toeval en dus tof... Morgen
gaan we de stad verkennen en als het weder het toelaat eens zien of we de walvissen kunnen zien in de Fundy Bay... We hebben in ieder geval nu al zeehonden gezien die hier in de haven verblijven.
Vandaag is het hier in Canada de 1ste mei ! Ttz het is "Labour Day" (dag van de arbeid). Maar net zoals bij ons wordt er dan niet gewerkt en daarbovenop was het dus ook een verlengd weekend. Er was
wel veel volk op loop, maar daar hebben we niet zoveel van gemerkt. Zoals gisteren reeds vermeld hebben we vandaag ons geconcentreerd op de westelijke kant van Prins Edward Island (PEI). Naast een
bezoekje aan de plaats waar ooit eens een Fort heeft gestaan, opgericht door de Fransen en nadien vernietigd door de Engelsen (waar heb ik dit scenario deze dagen nog gehoord?) hebben we het "Green
Gables House" bezocht. In dit 19de-eeuwse huis is het in de engels sprekende landen zeer populaire verhaal van Anne of Green Gables (het kleine huis op de prairie) gesitueerd. De schrijfster van deze
verhalen, Lucy Maud Montgomery (1874-1942), is hier in Cavendisch (PEI) geboren, maar ook begraven. Haar bestseller is in 16 talen vertaald en er werden miljoenen exemplaren van verkocht. Van uit het
PEI National Park, waarin Cavendisch en het Green Gables House gelegen zijn, reden we over kleinere lokale wegen naar de zuidkust van PEI. We kwamen hierbij voorbij de baai van Malpeque. In deze baai
worden jaarlijks 10 miljoen Malpeque-oesters gevangen. Aan de zuidkust heb je prachtige zichten, oa over de Confederation Bridge. Langs deze weg zullen we morgen PEI verlaten. Om dit hoofdstuk Prins
Edward Island waardig af te sluiten hebben we ons zelf getrakteerd op een kreeften-menu: Jeannine een Lobster-roll en voor mij de kleinste kreeft op het menu. (je hebt de keuze tussen 5 gewichten en
ze worden hier volledig opgediend... Dus je hebt best wel wat werk met zo'n beestje) Morgen verlaten we PEI en komen we in New Brunswick...
Hey, vandaag hebben we het vasteland verlaten en de "Northumberland Strait" (een deel van de Atlantische oceaan) overgestoken (met de Ferry) naar het "Prince Edward Island" (PEI). We logeren 2
nachten in Charlottetown; het is de kleinste provinciehoofdstad van Canada. Eerst verkennen we het Oostelijk deel van PEI. Morgen doen we dan de Westelijke kant. In dit gedeelte van PEI ligt de
nadruk op landbouw. Niet te verwonderen dus dat je er vele boerderijen vindt (van kleine tot hele grootte). De velden wisselen af met de bossen en, ja hoor, de vele baaien, meren, riviertjes en
plassen. Wij hebben vooral de maisvelden en de kolenvelden gezien, maar andere gewassen zijn er ook (maar misschien niet in dit seizoen). Ook de vele koeien en paarden. Ook hebben we mosselkweek hier
ontdekt... Hele baaien vol met rijen boeien, elke boei in de rij met mekaar verbonden met kilometers touw. Aan elke boei hangt een ketting in het zoute water. Aan deze ketting honderden mosselen...
Blauwe Canadese mosselen... Tevens hebben we vele huizen gezien... De meeste in goede staat, maar ook enkele in bedenkelijke staat en een aantal die de natuurkrachten niet hebben weerstaan....
Vandaag hebben we onze reis langs de westkust van Nova Scotia (NS), zichting zuiden verder gezet. De zon scheen wel, maar dat heeft de regen niet belet om in de voormiddag toch geregeld alles nat te
maken. De wind, met stormkracht allures blies wel snel alles droog. We hebben genoten van de mooie vergezichten over oceaan, de velden en bergen. Onze picknick hebben we genomen op een van de vele
picknickplaatsen in de verschillende nationale parken. Ditmaal aan zee... Er zijn daar vele wandelpaden aangelegd en daar moet je u dan ook aan houden. Deze streek kan (en wil) haar Schotse roots
niet verbergen. Overal zie je straatnamen en namen van steden en gehuchten waarin "Mac" zus of zo vernoemd wordt. Zo is Mac Donald hier bijvoorbeeld een zeer veel voorkomende naam en neen, niet
alleen in de Fast Food keten. Ook spreekt men hier over de nieuwe wereld, want namen zoals "New France", "New Glasgow", "New Brunswick", enz... doen hier met heimwee terugdenken aan de steden van de
voorouders.... In New Glasgow staat er trouwens ook een standbeeld van een Schotse doedelzakspeler als herinnering aan de gesneuvelde Canadese Highlanders van 1914-18. Ook hebben we hier het oudste
kerkje van NS gevonden. Het dateert van 1834 en werd door de Highlander Scots gebouwd. Hier in Pictou hebben we onze intrek genomen in een B&B. Das eens wat anders dan een hotel...
